თბილისზე

შენ ლალი ხარ საქართველოს სილამაზევ

თბილისი და თბილი გულის ფეთქვა გქვია

შენს ძებნაში საქართველოს ლაჟვარდ ცაზე

მზეს რამდენჯერ გზა და კვალი დაჰკარგვია

გორგასალის უდრეკელი ხმალი ხარ და

თამარ მეფის ღიმილივით დახატული

ქართველების სალოცავი ხატი ხარ და

მზის ნათება ზურმუხტოვან გაზაფხულის

შენს ძებნაში საქართველოს ლაჟვარდ ცაზე

მზეს რამდენჯერ გზა და კვალი დაჰკარგვია

შენ თბილისი კი არა და ჩემო კარგო

ის მაკვირვებს ნატვრის თვალი რად არ გქვია

შენს ძებნაში საქართველოს ლაჟვარდ ცაზე

მზეს რამდენჯერ გზა და კვალი დაჰკარგვია

თბილისო

ათას ხუთასი წლისა ხარ

გრიალებს შენი სახელი

/სამგორში ფესვი გაიდგი

დიღმის მინდრებზე გახვედი/

თბილისო როგორ არ გაქო

/შენ ჩემო ლამაზო დედაქალაქო/

შენ სულ სხვა გვარი ფერი გაქვს

სხვა ზურმუხტი და ლალები

/სამშობლოს ნატვრის თვალი ხარ

თბილისო გენაცვალები/

თბილისო როგორ არ გაქო

/შენ ჩემო ლამაზო დედაქალაქო/

თელავზე

საქართველოს ყვავილში ტურფა ვარდი ხარ

მაგ პატარა სილამაზით მართლაც კარგი ხარ

კახეთის გულის მშვენებაო ლამაზო მხარევ

ჩვენ კოპწია თელავო შენ გაიხარე

ვით დედა შვილებს ობლებსა თავს გადაჰყურებს

რაც დრო გადის ჯეილდება აბა უყურეთ

რამდენი გმირის აკვანი შენ დაარწიე

ქვით კირის გალავნიანო შენ გენაცვალე

ნადიკვარი ნიავი თუ ცივი მთებია

ყველაფერი უკეთესზე უკეთესია

მიტომა მსურს ტკბილი ხმებით გული ვიჯერო

ჩემო კოპწია თელავო, სულ შენ გიმღერო

სად არის ერეკლეს ხმალი საქართველოში

ბაში აჩუკზე თქმულება ძველ შუამთაში

პატარა და კოხტა ქალო ჩვენო თელავო

იცოცხლე მრავალჟამიერ ტურფა თელავო

თელავზე

ტექსტი: ზურა ბეგიაშვილი

მუსიკა: ნონა ბურძენიძე

გამოიღვიძე თელავო

გამოაჩინე სარკმელი

/საუკუნეთა მთელავო

ბევრი გაქვს კიდევ სათქმელი/

გამოიღვიძე გამოდი

სიტყვა გვითხარი ქართული

/რომ შვილთა შენთა გულები

სიმებში იყო ჩართული/

რომ ფიქრი შენთან მოსული

მზის სხივით იქნას ნათელი

/რომ არასოდეს დაკარგო

შენ მოღიღინე ქართველი/

ინთება გახდა ქალაქი

შთამომავალის სალხენად

/რომ შენით დიდად ვამაყობ

მიჭირდა ამის გამხელა/

გამოიღვიძე თელავო

გამოაჩინე სარკმელი

/საუკუნეთა მთელავო

ქართულად გვითხარ სათქმელი/

თენდები ნურც გათენდები

თენდები ნურც გათენდები

დიდო ღამეო სთვლისაო

ამოხვალ ნურცა წამოხვალ

ცისკარო თენებისაო

ამაღლდი ხადას მთვარეო

ციხეთ აკრიხარ ჩრდილები

ხადას ვერ მოგცემთ მეფეო

მცხეთას არ შაგეცილები

ერთი სიცა მაქვს სათქმელი

საწურთო სამართალისა

რატომ არ იცის გარჩევა

მამაცისა და მხდალისა

თიანეთზე

ამოვედი თიანეთო, მინდა შენზე რომ ვიმღერო

იორში ისე გამოვალ, ფეხი რომ არ დავისველო

მის ბაღშიაც გავლა მინდა, მინდა იქაც დავისვენო

საკურორტო ადგილი ხარ, ჩემო კარგო თიანეთო

სავადმყოფა და აბანოც ან თაძემაც ააშენა

თიანეთი უმეტესად საქალაქოდ დაამშვენა

სავადმყოფა და აბანოც ან თაძემაც ააშენა

თიანეთი უმეტესად საქალაქოდ დაამშვენა

თამადობა ჩოჩოს უყვარს, ძველი ქუჩით მობრძანდებაო

ჯღუნა რაღა უყავითო, წინწკლი მიშა ეუბნება

თამადობა ჩოჩოს უყვარს, ძველი ქუჩით მობრძანდებაო

ჯღუნა რაღა უყავითო, წინწკლი მიშა ეუბნება

თიანეთური ალილო

ალილო და ქრისტეს შობას

ქრისტე დაბადებულაო

ალილო და ქრისტე დაბადებულაო ჰე

ეს რომ მწყემსებმა გაიგეს

მივიდნენ და პატივი სცეს მას

ალილო და მივიდნენ და პატივი სცეს მას

შაშვი ღობეზე შემოჯდა

იძახდა ქრისტეს შობასო

ალილო და იძახდა ქრისტეს შობასო ჰე

თინა, გოდერძის ქალი

ქისტები ჩამოესახლენ

მთა-გორა ნასახლარზედა

შვიდი ვაჟკაციც გაზარდეს

არწივის ნაბუდარზედა

შვიდთავ უყიდეს თოფები

თითო დაჰკიდეს მხარზედა

წადი და შვილო იომე

ერთგულათა და მარჯვედა

ჩაუხტით ბარათაშვილსა

ქალი მოსტაცეთ ძალზედა

ვინც იმ ქალს ვერ წამოიყვანს და

ხელი შიახმეს მკლავზედა

ჩაუხტით ბარათაშვილსა

ქალი მოსტაცეთ ძალზედა

ქისტებმა ციხეც გასტეხეს

ბოლი ადინეს ქვაზედა

გამოიყვანეს ლამაზი

ცრემლიც ადინეს თვალზედა

წინ თუში შამოეყარა

ტყავი რომ ეცვა ტანზედა

ჰეი ქისტებო, სად მიგყავთ

ლომი ატირეთ გზაზედა

ეს ქალი საცოლოდ გვინდა

ლომ უდგა მარჯვნივ მხარესა

თქვენ თუ მაგ ქალსა წაიყვანთ

წვერი არ შემრჩეს ყბაზედა

შვიდი ქისტი, ერთი თუში

გავიდენ მოედანზედა

შვიდთავ დააჭრა თავები

კვდარი დააწყო მკვდარზედა

ადექ ქალუნავ წავიდეთ და

ვიაროთ და-ძმურადაო

ეს მამაშენსაც არ უთხრა და

მტერი დავხოცე გზასაო

თინა, გოდერძის ქალი

შატილს ავიდა ხოხობი

დიდგულად დაჯდა ჯარზედა

შატილს ავიდა ხოხობი

დიდგულად დაჯდა ჯარზედა

შვიდი გავზარდე ვაჟკაცი

არწივის ნაბუდარზედა

შვიდსაც ვუყიდე თოფები

თითო ავჰკიდე მხარზედა

შვიდსავ ვუყიდე ხანჯლები

შვიდსავ შევარტყი წელზედა

შვიდსავ ვუყიდე ჩაჩქნები

შვიდსავ დავხურე თავზედა

შვიდსავ ვუყიდე ცხენები

ნაჩვევი იორღაზედა

შვიდსავ ვუყიდე ცხენები

ნაჩვევი იორღაზედა

დაუგზავნე საახადოდა

შვილნო მშვიდობით გზაზედა

თუ ის ქალ ვერ მოიყვანეთ

ნუღარამც მოხვალთ კარზედა

ახაც გოდერძის ციხეო

სამუქარა ხარ მტრისაო

მოგივლენ ქისტის შვილები

გამოგითხრიან ძირსაო

გამაიყვანენ ქალასა

ყელი ჩამოაქვს მძივსაო

იქით ქალს გამოიყვანენ

ყელი ჩამოაქვს მძივსაო

შარაზე გადმოავლევენ

ცრემლით დაიბანენ პირსაო

შარაზე გადმოავლევენ

ცრემლით დაიბანენ პირსაო

შემოხდა თადიაური

ამ საქარავნო მთაზედა

ჯერ გამარჯვება დაასწრო

ამბავსა ჰკითხავს თავზედა

ეგ ქალ საიდან მოგყავის

რომ მოატირებთ გზაზედა

ეგ ქალა ხადით მოგვყავის

შატილს უნდ დავსვათ ჯარზედა

უმცროს ძმას დავაქორწილებთ

გვირგვინს დავადგამთ თავზედა

უმცროს ძმას დავაქორწილებთ

გვირგვინს დავადგამთ თავზედა

ფუი რა გიქნავთ რჯულ-ძაღლნო

ლაშარის ჯვარის ყბაზედა

ტყუილად გიქნავთ რჯულ-ძაღლნო

ლაშარის ჯვარის ყბაზედა

ეგ ქალ თუ წაგაყვანინოთ

წვერი ნუ მესხას ყბაზედა

ეგ ქალ თუ წაგაყვანინოთ

წვერი ნუ მესხას ყბაზედა

გაფრთხილდი თადიაურო

თხის ტყავ არ დაგრჩეს გზაზედა

გაფრთხილდი თადიაურო

თხის ტყავ არ დაგრჩეს გზაზედა

თხის ტყავ ან გადიყრეინა

ჯაჭუვმა იელვა ტანზედა

თხის ტყავ ან გადიყრეინა

ჯაჭუვმა იელვა ტანზედა

შვიდ ქისტმა ერთსა ფშაველსა

გაუხდა დასწრებაზედა

შვიდ გურგოლ შემოურბინა

შვიდსავ თავ მოსჭრა მხარზედა

აჰყარა იარაღები

ქალს ჩამოჰკიდავ მხარზედა

თავის ფრანგულიც ქალს მისცა

მშვიდობით დაო გზაზედა

ეგ მამაშენს მიუტანე

ის თვითონ იცნობს ფხაზედა

არა სთქვა ჩემი სახელი

მოჯიბრე მიდგა გზაზედა

რომ მივალთ ლაშარ-ღელესა

ვიტყოდეთ და-ძმობაზედა

რომ მივალთ ლაშარ-ღელესა

ვიტყოდეთ და-ძმობაზედა

თოლია

ტექსტი: გოგია კავთიაშვილი 

მუსიკა: მაყვალა წიკლაური 

ცის ლარჟვარდში მოფარფატე

თოლია ხარ, თოლია

შენზე კარგი მე ამ ქვეყნად

არც არავინ მყოლია, არც არავინ მგონია

მეც გამიჩნდა შენთან ერთად

ცაში ფრენის სურვილი

რადგან შენთან ვიგრძენ ტრფობის და

სიყვარულის წყურვილი

რატომ მე არ შემიძლია

შენებრ ფრენა ლაღობა

ალბათ მე რომ თოლიებთან

არ მქონია ბალღობა, არ მეღირსა ბალღობა

გოგოვ შენმა სიყვარულმა

ამიშალა ფიქრები

თუ მასწავლი შენებრ ფრენას

მეც სულ შენთან ვიქნები

თოხნური

გლეხის ქალი ვარ თათაელა, რითი მჯობია ნათელა,

აზნაურისა ქალები ერიდებიან მზესაო,

დროზედა გათხოვებისთვის ევედრებიან ღმერთსაო

ვარალალი, ვაი და ლალი დარალო.

ეს გოგო კარგად თამაშობს

ფეხის ფრჩხილებზე დგება

ვარალალი, ვაი და ლალი დალალო.

თუ არ შეგისვამს აბანოს ხევში

თუ არ შეგისვამს აბანოს ხევში

შენ გრილი წყალი ნაჟური მთისა

არ გისუნთქია სუფთა ჰაერი

გადმოფრქვეული მაღალი კლდისა

თუ არ გინახავს ვიწრო ბილიკი

ვიწრო ბილიკი ნაკვეთი კლდეზე

არ გაგიშლია პატარა სუფრა

კოხტად მოჩითულ თუშეთის მთებზე

არ გძინებია სიპის კედლებში

ან პირქაფიან ხევის ხმაურზე

ან საჯარეში თუშეთის ღამეს

არ გიცეკვია თუშურ გარმონზე

შენი პირ-სახით თუშურ ყვავილებს

თუ ერთხელ მაინც ვერ ეამბორე

მთიდან გაქცეულ ცრემლიან ნისლებს

სიტყვა ვერ უთხარ ვერ მოეფერე

არ დაიკვეხო შენი თუშეთი

და არსად არ სთქვა, რომ შენ თუში ხარ

რადგანც თუშთა ამ სიამაყეს

შენი თვალებით არ შეხებიხარ

თურმე ამისთანა დარდი არსად თქმულა

თურმე ამისთანა დარდი არსად თქმულა,
გულს არ დატეულა,მიწად გადმოსულა
და ამ ჩემს ეზოში იად ამოსულა.
უცქერ ამ ჩემს ეზოს,ცქერა არ მწყინდება,
აქ სამოცი ჯიშის ყვავილი ბრწყინდება.
ნელა შემოხენით აქ ეზოს კარები,
ყვავილს ნუ მოსწყვეტავთ, ნუ გაეკარებით.
მაგ აზრით მოუხმეტ ყველამ პატარებს,
ყვავილი ცოდვაა,ვეგარ გაიხარებს.
ამ ჩემს გულში დარდი ჩახლართულა,
მიწას დაგმოსულა, ვარდად ამოსულა
და ჩემი დარდები სადგაც გაფანტულა.
თურმე ამოდენა დარდი არსად თქმულა,
გულს არ დატეულა,მიწად გადმოსულა

თუშეთო, თუშთა მშვენებავ 

თუშეთო თუშთა მშვენებავ

შენიმ სიცოცხლით მაცოცხლა

შენიმ ყურებით გამაძღო

შენიმ ხატ ღმერთზე მალოცა

შენიმ ალერსი მაღირსა

ე მაგ ბუნების მომცაო

შენიმ სიცოცხლით მაცოცხლა

შენიმ სიცოცხლით მომკლაო

შენს მკერდზე მექნა სამარე

მასმინა ყვავილთ მღერაო

მთიდან დავარდნილ ჩანჩქერი

ჩემს ფერხთით აამღერაო

საინსტრუმენტო

ია პატნეფიო

ია პატნეფიო, ია პატნეფიო

ია გიფინუ დო ვარდი, ია პატნეფიო

ია გიფინუ დო ვარდი, ია პატნეფიო

ჩქიმი ტახტი დო სქანი ქუჩუჩი, ია პატნეფიო

სქანი ლეხის მოუშუში, დედა, ია პატნეფიო

იაღსარის საფერხულო

შაიყრებიან დევები

სადაც დიდ მეიდანია

გაარიგებენ იმასა

ერთურთს უჭირონ მხარია

ღვთისშვილთ კოპალა მოუკლან

თავში დააცნან ქვანია

ეგ რო გაიგეს ღვთისშვილთა

გაგზავნეს იახსარია

ცხრათავ ჰყვანიყვა დედაი

ცხრათავ გამზრდელი ქალია

ცხრანი იმაში დახოცნა

თავს ჩააქცია ბანია

მეათე თავქვე გაექცა

თან ჩაჰყვა იაღსარია

კარგად სცოდნიყვეს იმასაც

აბუდელაურთ ტბანია

ცალთვალ ჩავიდა ტბაშია

თან ჩაყევ იაღსარია

იქიდან ვეღარ ამოველ

სისხლმა გამიბნა მხარნია

ბევრი ეძებნეს ჩემ ყმათა

ოთხ რქა ოთხ ყურა ცხვარია

მოიყვანეს და დამიკლეს

ღმერთო დამწერე ჯვარია

ჩამოვჯე ბროლის ქვაზედა

შამოიბერტყე მხარია

ჩავხედე ჩემსა ნაჯდომსა

წითლად მამრჩალან ქვანია

აქედან კარატემდინა

შიბცაზე გასავალია

ეგრე გამოვიარე

ვერ მომკიდიან თვალია

ავის გორს ციხეს აგებენ

დევები ცხრანი ძმანია

ცხრანი ქვას ეზიდებიან

კარავს ვერ შაზდვეს ქვანია

გადავხე მარტო ავწიე

დაუდევ კარავს თავია

ერთმანეთს ეუბნებიან

ეს ჩვენზე ძალიანია

ივნისის ღამე

ტექსტი & მუსიკა: ელდარა ბუქვაიძე

ხუთი ექვსი და შვიდი

ივნისის ღამე დადგა

/რა დამავიწყებს იმ წუთებს

ძლივს გამიბრწყინდა/

სიზმრად მეგონა თავი

სითბოს სხივები მწვავდა

/ჩემთვის მზეც იყო მთვარე

ვინც რომ მე გვერდით მყავდა/

ყოველთვის ვხედავ მე შენ ნაკვალევს

სადაც გინდ ვიყო დღეა თუ ღამე

/ყველაფერს ვითმენ სიყვარულისთვის

თუ კი რამ ვიცი მე შენზედ რამე/

თვალებს დავხუჭავ, ისევ დავხუჭავ

ოღონდ გიგულო ჩემს სიახლოვეს

/რით ავიტანო ჩემი არ იყო

ამ ფიქრით მუდამ ვარ სიმარტოვეს/

ილიას საღამო

ახ რა ცუდია, რა ცუდი

გზა-არეული მსჯელობა,

/ცეცხლ-მოდებული ერისა

თავისვე თავის მტერობა!/

/დიდხანს იცოცხლებს ჩვენშია,

ნეტავ ასეთი ხელობა? /

შავმა დრომ შავი ნაყოფი

ჩამოგვაბერტყა თავზედა:

/ნუთუ არ არის ახლა დრო

ვმღერდეთ შეწყობილ ხმაზედა?/

გაფრინდი, ჩემო ოცნებავ,

გასჭერ სამარის დირენი,

იქ ნახავ მამულიშვილთა, -

არიან არა-მცირენი, -

და დაამშვიდე ამ ამბით

ის ჩემი ამატირენი.

ჩვენს ილიასაც იქ ვნახავ,

გთხოვ ანუგეშო სიტყვითა:

მტკიცდება ქართველთ კავშირი

ძმობა-ერთობლივ ფიცითა,

მტერსა და მოკეთეს ვარჩევთ,

კარგი და ავი ვიცითა,

მტერსა და მოყვარეს ვარჩევთ

კარგი და ავი ვიცითა

/მის ანდერძს ვიჭდევთ გულში ღრმად,

ვატარებ გულის ფიცრითა/

საინსტრუმენტო