ჯარისკაცი შიაირი
ჰეი თქვენ ჯავახიანნო, გაუმაძღარნო ძილითა
/ვირები მგლებმა გარეკეს,
გარმონითა და სტვირითა/
უკან კი კობა მიზდევდა, თავისა ლულა თოფითა
სამჯერ ესროლა ზედიზედ, თოფი ჭექამდა მოთქმითა
შვილმა კი თავი შესწირა,
დედა დაბრუნდა ოხვრითა
დაჭრილი არის მძიმეთა, ვეღარ გამოდის კარშია
ექიმის ხელი სჭირდება, მკურნალი უნდა სახლშია
ტრაგიკულად დაიღუპა, თავი შესწირა ჯარშია
მაგრამ მემდურის პატრონსა გურამას
რომ გადააგდო ხრამშია
/მთელი შრომა და ამაგი, გადაუყარა წყალშია/
უნდა მოგიყვეთ ამბავი, ამ მიმდინარე ხნისაო
ექვსი თვე იყო გასული, ორმოცდათექვსმეტ წლისაო
გამოგვიძახეი სალდათში, ოცი ცხრამეტი წლისაო
შე ძიძიშვილო ვალოდი,
შენც ხო ხარ მაგათ ხნისაო
/შენც მოვალე ხარ ჯარისა, კანონის დანახვისაო/
აღმასრულებელი გეძებს, დამჯდარა კალოს პირსაო
უწყება მოეტანია, კითხულობს ძიძიშვილსაო
შაფათ მივიღე უწყება, კვირას ვიყავი მზათაო
ვემშვიდობები მშობლებსა, დედა დეიდაშვილსაო
და თან მილოცავდნენ გზებსა, წესია მშობლებისაო
ჩავსხედით მატარებელში თბილისში,
საათის თერთმეტისაო
/დაიძრა მატარებელი, ხმა ისმის ბორბლებისაო/
ცხრა დღე და ღამე ვიარეთ, ძირი აქ ხმელეთისაო
/მაგრამ გამოჩნდა კრიშები,
კრიშები ძერჟივსკისაო/
საათით დაგვაძინებენ, წუთით ზომავენ ძილსაო
როცა რო მოვა ის წუთი, დანიშნულ უფროსისაო
/დეჟურნი სწრაფათა ყვირის, პადიომ ადგომისაო/
თეკლე ბადრიშვილი