სიცოცხლეს სადღეგრძელოს

გულით მადლობას გილოცავთ

შოთაის სულის ლხენამა

სამშობლოს სადიდებლადა ჩანგი გიკურთხოს ზენამა

ხარს ვგევარ ნაიალაღარს

რქით მიწასა ვჩხვერ ვბუბუნებ

ღმერთო სამშობლო მიცოცხლე

ძილშიაც ამას ვდუდუნებ

დავწვები კაკლის გრილოში

დაღლილ ბატკნების გულზედა

მათთან ლხენა და სიამე უფრო ტკბილია სულზედა

ჩვენს ეზოში ამოსულა

ერთი ძირი ბროწეული

ღმერთო ყველა მიდღეგრძელე

ჩემს ოჯახში მოწვეული

ამირანზე

ნეტავ რა დედამ დაგზარდათ

ეს ბუმბერაზი დევები

ცაცხვი თელა და ფიჭვები

სულ აქ შეყრილან ბიჭები

აგიწვდენიათ ცამდისა მიგიბჯენიათ წვერები

/თვითო ისეთი კარგი ხართ

არ შემოგწვდებათ ხელები/

თვითო ისეთი კარგი ხართ

არ შემოგწვდებათ ხელები

ბადრი ქალსა ჰგავს ლამაზსა

პატარძლად გამზადებულსა

უსუპი ბროლის ციხესა

საუმრად გამზადებულსა

ამირან შავსა ღრუბელსა

საწვიმრად გამზადებულსა

ამირან შავსა ღრუბელსა

საწვიმრად გამზადებულსა

ვერ გაგიგია ამირან

არ გამარჯვების მიზანი

მესამედ იქვე მოვედით

გუშინ რომ დაჰკარ ისარი

გაღმა სჩანს ქისტის სოფელი

არწივის ბუდესავითა

საამო არის საცქერლად

დიაცის უბესავითა

გზას ვამბობ თორემ რა გზაა

ვიწრო ბილიკი კლდეზედა

სავალად მეტად ძნელია

ფეხს ვერ აცილებ ფეხზედა
 

სხვათა მოჯამაგირობას ადვილად ითვის ენაო

სხვათა მოჯამაგირობას ადვილად იტყვის ენაო

დილით ძროხაში მგზავნიდნენ საღამოს ღორისკენაო

ქორ-მეძებრებს თან მატანდნენ

თუ კურდღელი დაიჭირო, ხორცი ჩვენ ტყავი შენაო

და თუ მელა დაიჭირო, ტყავი ჩვენ ხორცი შენაო

ცხრა ძმა ხერხეულიძე

მარაბდის ველზე იბრძოდა

ხერხეულიძე ძმანია

/ცხრა იყო, ცხრავე დაეცა,

ცხრამ ბრძოლით სული დალია/

დედა თანა ჰყავს შვილებსა

გმირი ქართველი ქალია

შვილები რომ ჩაუხოცეს

თვითონ აიღო ხმალია

ბევრი მომხვდური ჩაკაფა ადინა სისხლის ღვარია

ბევრი მომხვდური ჩაკაფა ადინა სისხლის ღვარია

მათ არ დაუთმეს მამული და მოიხადეს ვალია

მათ არ დაუთმეს მამული და მოიხადეს ვალია

მარაბდას დადგა მზის სხივი

მტრის საფლავებზე ღამეა

სამამულო ომის მონაცილეთა 

ძმათა საფლავზე ცეცხლი ინთება

შინმოუსვლელი ძმები გვახსოვდეს

მოვალთ ნისლებად მოვალთ წვიმებად

ჯარისკაცებად აღარასოდეს

ხარობს სამშობლო, მღერის ბუნება

არავის ახსოვს მწარე წუთები

დაბრუნდებიან ბუდეს მერცხლები

ჩვენ კი ვერასდროს ვერ დავბრუნდებით

არ დავბრუნდებით, ვერ დავბრუნდებით

ვერ ვაგუგუნებთ ძმობის კერიას

თქვენთვის ვიბრძოდით როცა ვიბრძოდით

თქვენთვის ვიბრძოდით რაც გვიბრძოლია

ერთი ყუმბარა გვეყო სამივეს

თქვენი მზისათვის თავი გავწირეთ

ბევრნი ვიყავით ერთი სამარე

თხილის გულივით გავინაწილეთ

მაგრამ სიცოცხლე ისევ გრძელდება

შინმოუსვლელი ძმები გვახსოვდეს

მოვალთ ნისლებად, მოვალთ წვიმებად

ჯარისკაცებად აღარასოდეს

სამასი არაგველი

უჭკნობელია სიცოცხლე სამასი არაგველისა

სამასმა გმირმა მთიელმა არწივის ფრთები შეისხა

და გადმოფრინდნენ თბილისში ერეკლეს როცა უჭირდა

და გადმოფრინდნენ თბილისში პატარა კახს რომ უჭირდა

ყველას გონება უჭრიდა და ყველას ხმალიც უჭრიდა

ათი მეომრის წინაშე ერთი ქართველი დგებოდა

ისმოდა ცხენის ფეხის ხმა ცხენიც კი ყალყზე დგებოდა

ცამ დაიყარა ღრუბლები ლურჯი ღრუბლები ცისანი

/მათ არ დაუთმეს მამული ჯავრიც არ ჭამეს მტრისანი/

მათ არ დაუთმეს მამული ჯავრიც არ ჭამეს მტრისანი

და დარჩნენ მარად ერთგულად შვილები არაგვისანი