ამაყო გუდამაყრელო

ტექსტი: მამაო თამას ჩოხელი

მთაში არწივი ნავარდობს

ცაში ღრუბლები ჰფენია

ჩანჩქერთან კლდე-ჭიუხებში და

ესოდენ მოულხენია

არაგვო შენსა კალთებსა

კლდენი ლოდები ჰფენია

ამაყო გუდამაყრელო და

რად რად მოგიწყენია

რად ჩამახველ ბარადა

მთაში სუნთქვა შენია

თვალჯვრიანი მახვილი და

ომში არ მოგისვენია

საქმენი სავაჟკაცონი

მას მოუთმელოდ გელიან

უნდა დასტოვოს სიცოცხლე და

მოგიხმობს არაგველია

სამასმეერთე იქნები

ისე ღიმილი გფენია

მამულს ანაცვლო სიცოცხლე და

ჩვეულებაა შენია

იას საფლავზე ნაზარდსა

ცრემლი ცვარ-ნამად ზდენია

დაგიტირებენ სწორებნი და

არწივნი ანაფრენია

ამაყო გუდმაყარელო და

რად რად მოგიწყენია

ხარს ვგევარ ნაიალაღარს

ხარს ვგევარ ნაიალაღარს

რქით მიწასა ვჩხვერ ვბუბუნებ

ღმერთო სამშობლო მიცოცხლე

სიზმარშიც ამას ვდუდუნებ

არც ტანთ მაცვია არც ფეხთა

დავდივარ დედიშობილა

მეც იმათ გვარიდანა ვარ

ვინც სიღარიბით ცნობილა

ცოტა მაქვს ცოტას ვჯერდები

ბეჩავთაც გავუზიარებ

ავის თქმით ავის ქცევითა

გულს არვის დავუზიანებ

ყორანმა ყორანს გასძახა

იალბუზისა მთასაო

ვესტუმროთ ვაჟა ფშაველას

ის გაგვიქარვებს დარდსაო

მთას იქით მთვარე ამოდის

მთას აქეთ ნისლი ედება

გავყურებ ქვეყნის ჭირ-ვარამს

და გულზე ცეცხლი მედება

ხარს ვეგევარ ნაიალაღარს

რქით მიწასა ვჩხვერ ვბუბუნებ

არაგვისპირას აგავლევ

არაგვისპირას აგავლევ

მთის მოგატარებ კალთებსა

ჯიხვის ყანწს შევათამაშებ

შენს სადიდებელს დალევსა

მზის ჩასვლას მთიდან იხილავ

სულს გაილაღებ ნამზედა

ჟოლას აგვრიდეს შეხება

გადაგაწვიმოს ყავზედა

ჩანჩქერთან მოგეახლები

შხეფები გცემენ ტანზედა

ყვავილთა კონებს ჩაგიწნავ

ყაყაჩოებად თმაზედა

სულის ლხენად დაგედები

მთვარეს ვასვენებ ბანზედა

შენს სიყვარულად ვიღვრები

ზედ რომ მედები ტანზედა