ბარით მოიდა წერილი   

ტექსტი: ბერი წიკლაური

წერილი ბარით მოიდა

ნაწერი იყო და ბერისა

მასში გეწერა ზარალი და

თავის ლურჯაის ცხენისა

იმ ღამეს ომარათ ქალმაც

ვერ მოფქო ორის კვერის

გაყინულ ტიალდებოდა და

ქერი ხახაბნის წვერისა

ვანუავავ გოდერძიანთავ

ცოლი გყავს კარგის ხელის

დედას გითია და პერანგი

ნაქარგი ათას ფერისა

მამა მიგელის საქნარსა

თვალები სწყდება ცქერითა

ან ის ქალ მაიხსენიე

ან იქ წაუღე ჩემის ლურჯაის ცხენითა 

მეზობელზე დაწერილი ლექსი 

პერი ვარ ჯაბანიანთი

მოუდრეკელი რკინაო

მივდივარ ამ ზამთარ ცხორში და

დარგაზე მიდევს ბინაო

მწყემსებო წყალზედ გამგზავნეს

კუხარკა შამხვდა წინაო

ხელს ხელი გადმომახვია და

ბინაში წამიყვანაო

გაიგო ქოჩეენთ მიხამ

ხანჯრითაც დაიწივაო

გამოქცეული და მიხაი

ყოფიამ დაიჭირაო

მეზობელზე დაწერილი ლექსი

ტექსტი: ბერი წიკლაური

ორი სოფელი შაერთდა

ალიშურთა და ჭალაო

ერთად დააბეს ძროხები და

ერთად აჭმიეს ჭამაო

დაგავ-დაცალე ოთახი

მაშუამ დაგიბარაო

ოთახი დაცლილი მაქუსა

ბალღს ნუ იყოლებს თანაო

ხევსურული  

ბარისახოში ღვთისოი

არაყს დაასხავს მწარესა

გაირთავს სწორ ამხანაგებს

სიმღერას ჩაუტარებსა

/ცხენს შეჯდა ბინდობისასა

გამოუდგების ჭალებსა/

თოვლი თოვს ქარი გუგუნებს

ვაჟკაცს უბნელებს თვალებსა

მაგრამ ის ცხენიც ტიალი

თოლს ვეღარ ჰკიდებს ნალებსა

ცხენ დასხლტა მხედარ თან ჩაჰყვა

ხელჩქამი ჩაიტანესა

შამოისვენებს მხარ გვერდზე

ტკივილებ გრძნობდა მწარესა

ცხენი ტირს ისე ატირდა და

ის ცხენი ცრემლებს ჩამოჰყრის მწარესა

ჭიუხვთ დაიწყეს ტირილი

ცრემლით პირ დაიბანესა

მიათე დღეზედ ვაჟკაცო და

სახლში ძლივს მიგიტანესა

დაემდურება და ბაბალე

დარდს კი დაინანებსა

დაემდურება ბაბალე

დარდს კი დაინანებსა

ვინღა მოგვიხნავს მამულსა და

ობლებს ვინ მოზდის მწარესა